Regelmatig pas ik op poezen die al een dagje ouder zijn. Dat maakt het sitten tot een relaxte aangelegenheid: ze zijn meestal al tevreden met een eten, drinken en een warm plekje op je schoot in de avonduren. Zo niet Rumela. Rumela was een van de katten het minst geïnteresseerd in eten en drinken die ik ontmoette. Wat ze wilde was spelen, vaak en veel. Dat past natuurlijk in het plaatje van een acht maanden oude kitten, maar al snel na aanvang van de sit merkte ik dat dit ook in mijn eigen belang was. Ze was door omstandigheden namelijk een binnenkat, maar had tonnen energie.

Het samen spelen was nodig om haar voldoende te vermoeien om mijn nachtrust te kunnen garanderen. Haar baasje waarschuwde al dat het vast onderdeel van het avondprogramma was. In het holst van de eerste nacht begon Rumela te spoken: ze balanceerde over het hoofdeinde van het bed, inspecteerde wat er allemaal op de ladenkast stond terwijl ze en passant een en ander eraf schoof, sprong vervolgens op bed en een enkele maal ging ze zo ver dat ze mijn gezicht aantikte met haar pootje. Haar favoriete speelgoed, een hengel met een kapotgespeeld visje eraan – volgens haar baasje gevuld met kattenkruid – had ze alvast heel subtiel naast mij op het bed neergelegd.
Vanaf dat moment stonden de avonden wijselijk in het teken van het spelen met Rumela, die er zichtbaar van genoot. Het heen en weer en rondzwiepen van haar favoriete hengel leidde tot de hoogste sprongen die ik een kat ooit zag maken. Ze apporteerde een simpel elastiek als je het door de kamer heen slingerde. Zou zij een hondje in een kattenlichaam zijn?
Maar na een aantal dagen begon ik mij een beetje te vervelen. Alweer die hengel! Dus nam ik de taak op mij me te verdiepen in het spelen met katten. Temeer omdat ik regelmatig op poezen pas die niet zo gemakkelijk aan het spelen te krijgen zijn! Al snel leerde ik dat dit voor katten ook een kwestie van gewoonte is: elke dag rond hetzelfde tijdstip een beetje actie is een eerste stap. Inspiratie vond ik met name op https://www.praktijkvoorkattengedrag.nl/waarom-spelen-belangrijk-is-voor-je-kat/.
In elk geval leidde het ertoe dat ik op een heel andere manier naar spelen ging kijken en iets meer fantasie mijnerzijds kon toepassen. Rumela stelde het eveneens op prijs: zo bleek zij verstopspelletjes fantastisch te vinden. Ik stopte haar geliefde hengeltje onder het vloerkleed en al snel merkte zij dat daar iets te vinden was. Dat leidde tot een spel van exploreren en vangen. Vervolgens kwam ze met het visje in haar mond trots naar mij toe en deponeerde het naast mij.

Vervolgens kon het spel weer opnieuw beginnen!